حال پس از گذشت 2 سال از این وعده مدیركل، از معاون وی آقای 'هرمان ناكارتس' كه ریاست هیات عالیرتبه آژانس را در سفر به ایران برعهده دارد، می پرسیم كه آیا واقعا این دیپلمات 65ساله ژاپنی عملكری بی طرفانه دارد.

نگاهی به عملكرد آژانس در قبال موضوع هسته ای ایران و به موازات آن سكوت این نهاد بین المللی در برابر عملكرد برخی دولت های غربی و رژیم اشغالگر، پاسخ این سوال را روشن می كند.

نیاز به یادآوری نیست كه هر گاه دبیرخانه آژانس خواسته مساله ایران را بر مبنای یافته‌های بازرسی ها خاتمه یافته تلقی كند، ادعایی جدید با انگیزه‌های ابعاد نظامی مطرح شده است.

این در حالی است كه اگر به گزارش‌های آژانس در خصوص ادعاهای مربوط به سایت های نظامی پارچین، لویزان ودیگر موارد مراجعه شود، معلوم خواهد شد كه گزارش های قبلی مدیركل بیانگر این است كه 'آژانس هیچ مدركی دال بر وجود مواد و یا فعالیت های هسته‌ای در آنها نیافته است'.

حال سوال این است كه چرا دبیرخانه این نهاد بین المللی همچنان به اطلاعات غیرقابل تایید دریافت شده از برخی دولت های غربی از جمله آمریكا تكیه می كند؟

به گفته كارشناسان، آژانس در قبال ایران بر خلاف اساسنامه وارد فعالیت‌های اطلاعاتی(جاسوسی) مذمومی شده كه قطعاً فراتر از صلاحیت‌های فنی آن بوده و این قضیه ماه ها و یا در مواردی سال ها ادامه داشته تا اینكه ثابت شده ادعاها، ساختگی و جعلی بوده است.

این در حالی است كه آژانس تا كنون 'در خصوص تجهیز كشورهای بدون سلاح هسته‌ای در اروپا با تسلیحات هسته‌ای و تحویل سیستم های مرتبط به زرادخانه‌های هسته‌ای ایالات متحده آمریكا ' كه در نقض صریح تعهدات عدم اشاعه می‌باشد، اقدامی انجام نداده و گزارشی در مورد 'محل دقیق میزان مواد هسته‌ای قابل استفاده برای تولید سلاح در این كشورهای بدون تسلیحات هسته‌ای' ارایه نكرده است.

آژانس همچنین گزارشی در خصوص ویژگی های فنی و مكانی سلاح های هسته‌ای در اروپا، به ویژه در قلمرو سرزمینی كشورهای بدون سلاح هسته‌ای در اروپا كه در حال حاضر نیز از لحاظ بین‌المللی متعهد به عدم انجام چنین فعالیت هایی هستند، ارایه نداده است.

این نهاد بین المللی همچنین نسبت به عدم ایفای تعهد ایالات متحده آمریكا و كشورهای اروپایی میزبان تسلیحات هسته‌ای در مورد مندرجات معاهده منع گسترش كه بی‌شك تهدیدی جدی برای صلح و امنیت جهانی است، سكوت اختیار كرده است.

آقای ناكارتس حتما این گزارش را خوانده است كه شهردار توكیو چندی پیش اظهار داشته ژاپن باید سلاح هسته ای داشته باشد. به عقیده صاحبنظران با توجه به اینكه ژاپن هزاران كیلوگرم پلوتونیوم و اورانیوم با غنای بالا در اختیار دارد، این موضوع بطور جدی نگران كننده است. آیا آژانس در دوره مدیركل جدید گزارشی در این خصوص ارایه داده است؟

اضافه بر این، گویی آژانس گزارش مدیر كل قبلی در خصوص برنامه مخفیانه هسته ای كره جنوبی در زمینه غنی سازی اورانیوم ،حتی تا بیش از 70 درصد و بازفرآوری پلوتونیوم كه صرفاً كاربرد سلاح اتمی دارد را فراموش كرده است.

هرچند دولت كره جنوبی اعلام كرد كه این كار توسط تعدادی از دانشمندان و بدون اطلاع مقامات دولتی انجام شده، سوال این است كه آیا این اقدام در كشوری مثل كره جنوبی كه دارای نیروگاه های هسته ای و مقادیر زیادی اورانیوم غنی شده و پلوتونیوم می باشد، بدون اجازه دولت، توسط عده ای نگران كننده نیست؟

اگر مدیركل بی طرف است چرا از فعالیت­های پنهانی احتمالی برخی كشورهای غربی یا استقرار چند صد كلاهك هسته­ای در خاك اروپا و برخی كشورهای اشغال شده -كه سلامت مردم این جوامع را به شدت تهدید می‌كند- سخن نمی گوید یا گزارشی به نهادهای بین­المللی مانند سازمان ملل متحد ارسال نمی­كند؟

چرا آژانس در خصوص مواد هسته­ای مفقود شده در آمریكا، سكوت كرده و به تدریج آن را به فراموشی سپرده‌است؟ این مواد در زمان حاضر، در دست چه كسانی است؟

چرا آژانس در قبال این گزارش كه 'آمریكا 700 میلیارد دلار برای صنعت تسلیحات هسته ای در دهه آینده هزینه می كند' سكوت كرده است.

مورد اخیر، سكوت آژانس در قبال آزمایش موشك بالستیك جدید با قابلیت حمل كلاهك هسته ای توسط رژیم صهیونیستی بود.

چند ماه پیش در حالی كه آمانو در مجمع عمومی سازمان ملل از آنچه همكاری نكردن ایران با آژانس می دانست، گلایه می كرد، رژیم صهیونیستی موشك بالستیك جدیدی با قابلیت حمل كلاهك هسته ای را از «سیستم پرتاب موشكی پایگاه پالماخین» آزمایش كرد.

آقای مدیركل كه حدود 10 سال پیش در مقام نماینده ژاپن در هیات سازمان ملل متحد در زمینه مسائل موشكی معرفی شد، احتمالا معنای این آزمایش موشكی با قابلیت حمل كلاهك هسته ای را می داند.

حال سووال از آقای ناكارتس این است كه برخوردهای گزینشی آژانس بین­المللی انرژی اتمی به ویژه با كشورهای درحال توسعه در منحرف نشان دادن فعالیت­های آنها تا چه زمانی ادامه خواهد یافت؟

اروپام 1344**1415